دلم هوس یک دوست قدیمی کرده...
یک رفیق شش دانگ...
یک آرام دل،
کسی که امتحانش را در رفاقت پس داده...
و دیگر محک زدن و زیر و رو کردنی در کار نباشد...
رفیقی که،
من نگویم و او بشنود...
بخندم و حجم بغض را در خنده ام ببیند...
رفیقی که بگویمش برو،
امـــــــا بـــــــــماند...
وقتی ماندنش آرامم می کند …
"سید مهدی موسوی"
