لبخند...

با این که دنیا
پر است از لبخندهایی که
پشت شان غرض و مرض است
لبخندهایی هم وجود دارند
که یخت را آب می کنند
کشف شان کن!!!

اصالت ما ...

در تصاویر حکاکی شده بر سنگ های تخت جمشید،

هیچ کس عصبانی نیست!

هیچ کس سوار بر اسب نیست!

هیچ کس را در حال تعظیم نمی بینید!

در بین این صدها پیکر تراشیده، حتی یک تصویر برهنه وجود ندارد!

این ها اصالت ما هستند:

مهربانی، خوشرویی، قدرت، احترام، ادب و نجابت

قانون عشق!

نمی دانم این جا که ایستاده ام تقدیر من است یا تقصیر من!

اما وقتی یافته هایم را با باخته هایم مقایسه می کنم،

می بینم چون خدا را یافتم هر چه باختم مهم نیست.

آموختم که تمام ماجراهای زندگی فقط قانون عشـــق بازی خدا با ماست...

هر چه عمیق تر آرام تر ...

انسان مانند دریاست؛

هر چه عمیق تر باشد آرام تر است.

انسان بزرگ بر خود سخت می گیرد

و انسان کوچک بر دیگران.

انسان قوی از خودش محافظت می کند

و انسان قوی تر از دیگران.

و قطعا این قدرت را فقط می توان در پناه خداوند داشت.

هرکس که به او نزدیک تر است،

آرام تر، متواضع تر و قدرتمند تر است،

و تابش نور او را می توان هر لحظه حس کرد.

 

مادر واژه ای به وسعت تمام هستی ...

معنای واژه «مادر» زندگی، عشق و مهر است. مادر از فرشته ها بالاتر است، هم او که با اشک هایت اشک می ریزد و با خنده های تو می خندد. مادر یعنی فرشته ای که همواره مواظب توست و تحمل رنج تو برای او سخت تر از تحمل رنج خودش است. مادر یگانه کسی است که موهایش برای بزرگ کردن تو سفید می شود و همواره درد و بلایت را به جان می خرد. مادر است که هرچقدر هم بد باشی، تو را می بخشد و به روی تو لبخند می زند. مادر یعنی کسی که وقتی مریض هستی، تا صبح بالای سرت می نشیند، بی خواب است و خنکای دستش تب تو را کاهش می دهد.
مادر است که به تو زندگی می آموزد و راه و رسم لذت بردن از زندگی را با مهر و محبتش به تو ارزانی می کند. مادر جز عشق و مهر و زندگی چه می تواند باشد؟

 

 

تو افسرده نیستی...

تو افسرده نیستی فقط حواست به چیزهایی که داری نیست!

 

منتخبی از کتاب خداحافظ گری کوپر

جس در سازمان ملل مترجمی را می‌شناخت که در زندگی عادی زبانش طوری می‌گرفت که نفسش بند می‌آمد. ولی وقتی ترجمه می کرد مثل بلبل حرف می‌زد.

این مشکل روانی او فقط وقتی بود که از زبانِ خودش حرف می‌زد و همین که فکرِ شخص دیگری را بیان می کرد تمامِ اطمینان و اعتمادش را به خود باز می‌یافت.

به عبارت دیگر دوست داشت دیگران برایش فکر کنند.

 

برگرفته از کتاب خداحافظ گری کوپر اثر رومن گاری

آدم به عشق آدم زنده است!

آدمیزاد فقط با آب و نان و هوا نیست که زنده است

این را دانستم و می دانم

که آدم به آدم است که زنده است

آدم به عشق آدم زنده است

«محمود دولت آبادی»

من امشب باز بیدارم!

میان خواب و بیداری

سمند خاطراتم پای می کوبد

به سوی روزگار کودکی

دورانِ شور و شادمانی ها

خوشا آن روزگار کامرانی ها...

"حمید مصدق"

برای ماندن کسی و انجام کاری اصرار نکنید!

باور کن همان چیزی که از دست دادنش برای انسان سخت ترین کارهاست،
سرانجام همانی است که دیگر رغبتی به آن ندارد...!
پس برای ماندن کسی و انجام کاری اصرار نکنید!

"آلبر کامو"

 

دنیا در حال انتقال است...

در سالم بودن آدمی ...

هر چیزی که می خواهید ...

هر چیزی که می خواهید...

 آن سوی ترس های شماست!

او تو را می بیند...

کسی که بینایی را خلق کرده است، یقینا

بیناست. یک کور نمی تواند بینایی را خلق

کند. پس او تو را می بیند. از او کمک بخواه!

"الهی قمشه ای"

شعری از ریلکه

 

بهار آمده است و زمین، بچه ای را می ماند،

شعر از بر کرده، شعرهای بسیار!

شعری از راینر ماریا ریلکه

ترجمه محمود حدادی

پیشاپیش سال نو بر همه شما عزیزان مبارک

سال بسیار خوبی داشته باشید

 

تا لحظه شکست ...

تا لحظه ی شکست

به خدا ایمان داشته باش...

خواهی دید که

 آن لحظه هرگز نخواهد رسید...

 

دارالمجانین

گفت: "دیوانگی شاخ و دم ندارد. وقتی آدم با آدم های دیگر شباهت نداشته باشد، دیوانه محسوب می گردد."
گفتم: "اگر همه مردم دیوانه بودند ، تا حالا همدیگر رو خورده بودند."
گفت: "نکته همین جاست که آفت عالم و بلای جان بنی آدم همیشه نیم عقلا و نیم دیوانگان بوده اند . و الا از آدم تمام عاقل و تمام دیوانه – اگر فرضا پیدا شود – هرگز سر سوزنی آزار نمی رسد."

دارالمجانین | محمدعلی جمالزاده  (1376-1270)

 

 

 

جسارت اجرا کردن ...

جسارت اجرا کردن ایده هایت را داشته باش
و گرنه همیشه جهان پر بوده از
ترسو هاى خوش فکر!

 

 

با خراب بودن سیبی درون جعبه...

با خراب بودن سیبی درون یک جعبه 

تمام سیب ها را دور نمی ریزند

اگر در میان آدم ها

یک نفر پیدا شد که قدر 

خوبی هایت را ندانست

خوبی هایت را برای دیگران قطع نکن،

آن یک نفر را کنار بگذار.

 

شاد باشیم...

شما هرگز یک دزد را به خانه تان دعوت نمی کنید …
پس چرا اجازه می دهید افکاری که شادی شما را می دزدند
در ذهنتان بمانند؟!

چارلی چاپلین