خواهر و برادر افغان، هم کیش و هم زبانم
در لحظه لحظه سوگواریتان شریک هستیم
لعنت به جهالت
گویا جنگ است میان فشنگ و قلم
جان پدر کجاستی؟
جرم تو چیست نازنین؟ صدق و صفا و راستی/ ای که تو از خدای خود غیر خدا نخواستی
ای به فدای خندهی زخمی و دلشکستهات/ شکر خدا که همچنان سرخوشی و به پاستی
کابل زخمخوردهام! وقت برای گریه نیست/ گریهی با تبسمی، گمشده در خداستی
کابل جانخستهام! شانهی ما پناه تو/ چشم و زبان پارسی! نور دو چشم ماستی
کابل جان چه میکشی؟ از دست حرامیان/ کابل بیپناه من! قبلهی عشق و راستی!
دختر شعر فارسی! کابل من! چه میکنی؟/ حرف بزن! عزیز من! «جان پدر! کجاستی؟!»
شاعر "علیرضا قزوه"
پدر دانشجویی از شهدای حمله تروریستی دانشگاه کابل پس از ۱۴۲ تماس تلفنی با گوشی فرزندش، چون پاسخی نگرفت پیام داد «جان پدر کجاستی؟»